حوریه مزدارانی مدیر عامل یک شرکت دانش بنیان اظهار کرد:  در سال ۹۳ شرکت ما  تبدیل به دانش‌بنیان نوپا شد و اولین محصول ما نیز سیستم کروز کنترل خودرو بود. سال ۹۲ کار‌های تحقیقاتی آن را انجام و نمونه‌ای تهیه کردیم  که در سال  ۹۳ ثبت اختراع شد.

او درباره  سیستم کروز کنترل خودرو  گفت: این سیستم آپشنی برای کنترل سرعت خودرو است. با این آپشن می‌توانید پایتان را از روی پدال گاز بردارید و در همان سرعت ثابت بمانید. که از سال ۹۲ فروش محصولات برای  شرکت های خودرو ساز آغاز شد. کروز کنترل محصولی وارداتی بود، اما محصولی که ما تولید کردیم، هم از نظر کیفیت  و هم از لحاظ  قیمت بسیار بهتر از نمونه های خارجی بود و از طرفی که کار کپی نبود می‌توانستیم کروز کنترل را با سیستم‌های برقی متفاوتی برای هر ماشین به شکلی اختصاصی طراحی کنیم، این در حالی بود که نمونه‌های خارجی را نمی‌توانستند با ماشین‌های داخلی تطبیق دهند. به همین خاطر پذیرفتند که مراحل تست و تأییدیه انجام شود و در سال ۹۲ یک قرارداد آزمایشی بستیم و از سال ۹۳ که محصول تأیید شد، به فروش آن پرداختیم.

مدیر عامل شرکت دانش بنیان با اشاره به ایده و جذب مشتری بیان کرد:  از آنجایی که مردم محصولات وارداتی را بهتر از ساخت داخلی می‌دانند، روند اعتمادسازی و قانع کردن سخت بود، اما خوشبختانه انجام شد. این محصول البته همچنان تولید می‌شود، اما آن را به شرکت دیگری واگذار کرده‌ایم که کار‌های تولید و فروشش را انجام دهد، زیرا پروژه‌های جدیدی که برای شرکت تعریف کرده‌ایم، در سبک متفاوتی قرار دارند و دیگر نمی‌خواهیم در آن بخش ادامه فعالیت دهیم.

مزدارانی گفت:  محصول اصلی شرکت که با آن از سال ۹۴ وارد پارک فناوری پردیس شدیم، ECU خودرو بود. آن را طراحی کردیم و مراحل تحقیقاتی‌اش را پشت سرگذاشتیم، نمونه اولیه و نمونه‌ای که قابل نصب روی خودرو بود نیز در همان پارک پردیس ساختیم. روند تحقیقاتی این محصول البته همچنان ادامه دارد.

او ادامه داد: ECU همان کامپیوتر مرکزی خودرو است که قطعه‌ای الکترونیکی است و کنترل پاشش سوخت و جرقه‌زنی و کنترل موتور بنزینی را بر عهده دارد. اساس این قطعه‌های تک به حساب می‌آید و تکنولوژی ساخت آن تنها در دست چند خودروساز بزرگ دنیاست. ما در طراحی این محصول نمی‌خواستیم کارمان را با مهندسی معکوس پیش ببریم و همان برد را بزنیم و مونتاژ کنیم. برای همین سعی کردیم مدار‌ها و الگوریتم‌های خودمان را  بنویسیم.

مدیر عامل شرکت دانش بنیان افزود: اولین نمونه کارمان هم روی یک خودرو ساخته شد در نمایشگاه پارک پردیس به نمایش درآمد. در همان نمونه‌های اولیه نیز با تست‌هایی که انجام شد، دریافتند با قطعه ما، مصرف سوخت فسیلی به شدت کاهش پیدا کرده است. به علاوه وقتی ماشین در حالت در جا کار می‌کند، مانند زمان‌هایی که ماشین‌ها پشت ترافیک سنگین مانده‌اند، میزان مصرف سوخت به نصف ک اهش می‌یابد و در نتیجه از شدت آلایندگی نیز کاسته خواهد شد.

 مزدارانی گفت: برای ادامه کار، با خودروساز‌ها و کارخانه‌های تأمین قطعات صحبت کردیم، اما باید این محصول یکسری تست رویش انجام شود و تأییدیه بگیرد که در ایران شدنی نیست. این استاندارد‌ها و تاییدیه‌ها جهانی هستند و باید کل خودرو در خارج از کشور به شکل کامل تست شود و استاندارد بگیرد که هزینه این کار چیزی بالغ بر ۱۰ تا ۲۰ میلیارد تومان است. شرکت کوچک ما یقینا از عهده پرداخت این هزینه بر نمی‌آید و برای انجام این کار یا نیاز به حمایت دولتی است یا مجموعه‌های بزرگ که توان مالی‌اش را دارند.

او درباره  سرمایه اولیه تأسیس شرکت و هزینه کارهای تحقیقانی بیان کرد: در ابتدا که کارمان را شروع کردیم، تمام سرمایه‌ ما  آورده اعضای شرکت بود. بچه‌ها چند وام گرفته بودند، اما بعد از این که به عنوان شرکت دانش‌بنیان ثبت شدیم، توانستیم وام تجاری‌سازی صد میلیون تومانی را از صندوق نوآوری و شکوفایی بگیریم که در آن زمان به ساخت نمونه صنعتی محصول و تجاری‌سازی آن کمک بسیاری کرد.

مدیر عامل شرکت دانش بنیان درباره مشکلات  شرکت‌های دانش بنیان عنوان کرد: در واقع پروسه تحقیقاتی طولانی مدت است، به همین خاطر در سال‌های ابتدایی کارمان با اداره مالیات به مشکل برمی خوردیم, هیچ کدام از بودجه‌هایی که برای تحقیقات صرف می‌کردیم، از طرف اداره مالیات قابل قبول نبود. دائم هزینه داشتیم، بدون آن که فروشی داشته باشیم. با این وجود ما را با کارخانه‌های بزرگ مقایسه می‌کردند و مدارک مارد می‌شد، چون فروش نداشتیم. پس از اینکه قانون اعلام کرد شرکت‌های دانش بنیان معاف از مالیات عملکرد هستند، از هم مشکلاتی وجود داشت. ما مثل کارخانه‌ها تولید زیادی نداریم که خرید‌هایمان در تیراژ بالا باشد، مواد اولیه را از بازار می‌خریم و تمام فروشنده‌های بازار نیز فاکتوری که ارائه می‌کنند، غیر رسمی است و اداره مالیات از ما نمی‌پذیرفت. البته کار‌های بسیار خوبی برای حل این مشکلات شده است و اوضاع در این بخش روز به روز بهتر می‌شود.

او ادامه داد: بحث دیگری که با آن هنوز مشکل داریم مسئله بیمه است. اتفاقات جلسات مختلفی در پارک برگزار شد و قوانین کارگری را برایمان تشریح کردند، اما سیستم شرکت‌های دانش بنیان با این قوانین همخوانی ندارد. کار شرکت‌های دانش بنیان به شدت تخصصی است. ممکن است کسی ادعا کند که از پس انجام کار خاصی برمی‌آید، ولی در نهایت نتواند. همه کسانی که می‌خواهند در شرکت‌های دانش بنیان کار کنند، لازم است دو، سه ماه دوره آموزشی و تست بگذارنند. در این مدت بحث بیمه و تعهدات معنایی ندارد، اما از نظر قانون تأمین اجتماعی، این کار مجاز نیست، نه فقط ما که تمام شرکت‌های اطرافمان همین مشکل را داشتند و بار‌ها هم آن را مطرح کردیم، اما هنوز تغییری حاصل نشده است.

 مزدارانی گفت:  یکی از اتفاقات خوبی که در پارک‌های علم و فناوری می‌افتد، این است که کارگزاری‌هایی حضور دارند و مسائل مالی و قراردادی و تجاری‌سازی شرکت‌ها را انجام می‌دهند. این خیلی خوب است، چون عموما هسته‌های مدیریتی شرکت‌های دانش بنیان تخصص علمی دارند نه تخصص مالی. این‌ها وقتی می‌خواهند قرار داد فروش امضا کنند، به مشکل می‌خورند، مضاف بر این‌ها امکاناتی، چون کریدور صادرات نیز بسیار کمک کننده و مؤثر بوده است.

او در پاسخ به این سوال که به عنوان یک مدیر خانم رفتار تبعیض آمیز مشاهده کرده اید اظهار کرد: نه، رفتار‌ها چندان تفاوتی ندارد. خصوصا در بحث شرکت‌های دانش بنیان و فضا‌های علمی که در آن قرار داشتیم و اتمسفر نوآوری بر آن حاکم بود، به هیچ عنوان سن یا جنسیت اهمیتی نداشت. جو خیلی خوبی بر این محیط‌ها حاکم است. اما در بازار و صنعت تا حدودی با این قضیه برخورد داشته‌ام، زیرا حوزه خودروسازی را بخشی مردانه می‌دانند و برایشان عجیب است که یک زن درباره کنترل موتور صحبت کند. اما قضیه در همان حد عجیب بودن باقی می‌ماند و به مشکل خاصی برنمی‌خوردیم.

منبع: باشگاه خبرنگاران جوان