در فضای کسب و کار کنونی، دست­یابی به تمام فناوری­‌ها و تولید تمام محصولات برای یک شرکت، حتی شرکتی بزرگ، غیر ممکن است و تمام شرکت­‌ها به منابع خارجی متکی هستند. به همین خاطر همکاری و شبکه شدن با دیگر شرکت­ها امری اجتناب ناپذیر است و به شرکت­ها قابلیت تکمیل توانمندی­‌های داخلی‌شان را می­دهد. با این وجود، بنگاه­ها در تشکیل شبکه همکاری، با دو چالش اساسی مواجه هستند. اول؛ شناسایی شریک و همکار مناسب به منظور همکاری. دوم؛ آموختن نحوه کار با آنها.

 

در گام نخست بعد از اینکه شرکت، زمینه‌ای برای همکاری فناورانه در کسب و کار خود پیدا نمود، نیازمند یافتن همکاری مناسب است. اگر شرکت عرضه کننده فناوری باشد، در بین شرکت‌­های استفاده کننده و یا مکمل آن فناوری به دنبال همکار مناسب می­‌گردد و اگر متقاضی فناوری خاص که دستیابی به آن به صورت داخلی ممکن نیست، باشد در بین شرکت­های فناور و توانمند به دنبال همکار مناسب خود می‌­گردد. یافتن در واقع به محدوده و عمق جست و جویی که برای پیدا کردن شریک و گزینه ایده‌­آل برای همکاری فناورانه انجام می‌­شود، اشاره دارد.

 

 تعیین ویژگی­‌های شرکت­ مناسب برای همکاری فناورانه بسیار حائز اهمیت است. یافتن؛ با توجه به تنوع کاری و عملیاتی شرکت و ظرفیت آن در صنعت باید صورت گیرد و در انجام آن باید ویژگی‌­های بازار هدف، میزان بلوغ فناوری، ویژگی­‌های تیمی مد نظر و ... را مورد توجه قرار دارد. آنچه در این بین بسیار حائز اهمیت است، گستره­ای است که به منظور یافتن همکار مناسب جست و جو می­‌شود. عمده شرکت‌ها برای این منظور به شبکه کسب و کار خود بسنده می­کنند، در حالی که شاید شرکت‌های بسیاری خارج از شبکه کسب و کار آنها دارای ویژگی مدنظر باشند. به خصوص شرکت­های دارای محصولات و فناوری‌های نوآورانه که بسیاری از آنها نوپا بوده و در شبکه کسب و کار شرکت‌­های بزرگ ورود نکرده‌­اند. یکی از راه­های دستیابی به این شرکت­‌ها، لیست شرکت­‌ها و موسسات دانش­‌بنیان می­‌باشد که از طریق لینک زیر در دسترس است: